Pedagogika po przejściach – aspekty pozytywne

Abstract

Na przełomie lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych dokonały się zasadnicze przejścia polityczne, gospodarcze i kulturowe ogarniające nie tylko całą Polskę, i nie tylko Europę Środkowo-Wschodnią, ale i cały świat. Tak fundamentalne zwroty muszą wywoływać pytania o to, jakie są ich implikacje dla szeroko pojętego wychowania czy edukacji, dla celów, form i treści kształcenia, dla sposobów myślenia (ideologii, paradygmatów, metod, nurtów) o tych procesach i uprawiania badań i studiów nad nimi. Są to też pytania o samą pedagogikę i o jej przemiany w tym okresie w związku z owymi gruntownymi przejściami.