Szkoła ponadgimnazjalna jako przestrzeń różnicowania trajektorii społecznych

Abstract

System edukacji oprócz swoich czterech podstawowych funkcji wskazanych przez Earla Hoppera (1974): trening, selekcja, alokacja i regulacja aspiracji, ma również być przestrzenią wyrównywania szans społecznych. Funkcjonalny model szkoły zakłada selekcję i alokację edukacyjną, zawodową i społeczną jednostek na podstawie merytokratycznych kryteriów i zasad. O ostatecznie zajętej pozycji ma decydować poziom kompetencji zdobytych przez jednostkę, jej zaangażowanie, nakład pracy włożony w zdobycie owych kompetencji (Davis, Moore 1989). Nie negując różnic w poziomie startu do tego swoistego wyścigu edukacyjnego, wynikających z faktu pochodzenia z rodzin o różnym ulokowaniu w strukturze społecznej, ideologia funkcjonalna zakłada, że jednolita masowa edukacja wyrówna szanse. Edukacja oparta na tych samych podstawach programowych ma dostarczyć wszystkim takich samych kompetencji bazowych i następnie selekcjonować według reguł wolnej i sprawiedliwej konkurencji (Floud, Halsey 1959).